De nood van het digitaliseren

Tot 2019 ontving een patiënt een papieren recept van zijn arts op de poli van het ziekenhuis, soms krabbelde de voorschrijvend arts er nog iets bij en dan kon de patiënt daarmee naar zijn eigen apotheek om het medicijn op te halen. De apotheker ontving het recept vervolgens uit handen van de patiënt en nam dit over in zijn eigen systeem. Hetzelfde gebeurde als een patiënt een medicijn voorgeschreven kreeg door de huisarts, tot 1996 ongeveer, vanaf dat moment kon de huisarts digitaal recepten voorschrijven.

Papieren recepten verhogen het risico op transcriptiefouten bij het overnemen in een ander systeem. Dit overnemen kost de apotheker bovendien extra tijd. De regio Zuid-Holland Noord heeft in 2018 besloten het receptenverkeer van ziekenhuis naar apotheek te digitaliseren, zodra er een standaard en infrastructuur was om dit ook technisch mogelijk te maken. Met de implementatie van het digitale recept worden transcriptiefouten voorkomen en verloopt het proces efficiënter. Maar werkt dat in de praktijk ook zo? We legden dit voor aan de ziekenhuisapothekers Roel Fijn en Dimitri Vermeer van het Alrijne Ziekenhuis.

Wat is de grootste verandering van het digitaliseren van recepten ten opzichte van het ‘papieren briefje’?

‘De arts krijgt een andere rol. Voorheen kreeg de patiënt een briefje en bepaalde de patiënt naar welke apotheek hij of zij ging om de geneesmiddelen op te halen. Door het digitaliseren van recepten moet de arts in gesprek met de patiënt en samen afstemmen waar het recept opgehaald gaat worden. De arts geeft richting aan waar het recept naar toegaat. Er is tijdswinst voor zowel de patiënt als de apotheker, zodra de arts op zijn computer op verzenden drukt, kan de apotheker in principe de bestelling in orde maken. De wachttijd van het samenstellen en controleren van het recept wordt hiermee verkort. De patiënt krijgt het recept direct mee’ aldus Dimitri Vermeer. Roel Fijn vult aan: ‘door deze digitalisering is het ook een stuk veiliger geworden. Voorheen konden verpleegkundige en doktersassistente(n) gestempelde briefjes mee geven en dat kan nu niet meer. Kortom, je kunt geen recept versturen dat een arts nooit gezien heeft. Dat is een groot kwaliteits- en veiligheidsvoordeel.’

Zitten er nadelen aan het vervangen van het papieren briefje?

Dimitri Vermeer vertelt: ‘het briefje werkte voor patiënten als een soort van reminder. Dat valt nu weg. We zien dat een kleine groep patiënten het of vergeten om de medicijnen op te halen of naar een andere apotheek dan is afgesproken toegaan. Ligt de oorzaak in het naar de verkeerde apotheek sturen door de arts of in het niet begrijpen van de patiënt? Daar moeten zowel de arts als de patiënt nog aan wennen.’ ‘Het nadeel is nu dat het op dit moment alleen nog mogelijk is het recept naar één specifieke apotheek te versturen vult Roel Fijn aan. In de ideale situatie zou het recept in de cloud moeten staan en op het moment dat de patiënt de zorgvraag neerlegt, de bevoegde apotheker het recept uit de cloud kan halen. Helaas is dat nu nog niet mogelijk maar wellicht in de toekomst wel.’

Kortom er zijn nog veel stappen te zetten in het digitaliseren van de zorg, maar elke stap is er één! Deze uitdagingen in het proces zijn interessant om te blijven volgen. Het kan opeens heel snel gaan op het gebied van digitalisering in de zorg.